[*] 431. Indicative with a)/n of intermittent action. The indicative of the historical tenses with “ἄν” is also used to express habitual or intermittent action in the past, “ἄν” being used without definite reference (424, II, 2). “διαλεχθεὶς ἄν μοι . . . ᾤχετο ἀπιών”, PLATO, Conv. 217B; He would have a talk with me and then he was off. DEM.9.48(in oratio obliqua). 18.219: “ὁ μὲν γράφων οὐκ ἂν ἐπρέσβευσεν, ὁ δὲ πρεσβεύων οὐκ ἂν ἔγραψεν”. ISOC.6.52: “εἰ πολιορκουμένῃ τινὶ τῶν πόλεων τῶν συμμαχίδων εἷς μόνος Λακεδαιμονίων βοηθήσειεν, ὑπὸ πάντων ἂν ὡμολογεῖτο παρὰ τοῦτον γενέσθαι τὴν σωτηρίαν αὐτοῖς”. PLATO, Apol. 22B: “διηρώτων ἂν αὐτοὺς τί λέγοιεν, ἵν᾽ ἅμα τι καὶ μανθάνοιμι παῤ αὐτῶν”. Conv. 217 B (see above). XEN. An. 1.9.19: “εἰ δέ τινα ὁρῴη . . . προσόδους ποιοῦντα, οὐδένα ἂν πώποτε ἀφείλετο, ἀλλ᾽ ἀεὶ πλείω προσεδίδου”. Cyr. 7.1.10 (twice). 11. 14. Mem. 4.6.13: “εἰ δέ τις αὐτῷ περί του ἀντιλέγοι . . ., ἐπὶ τὴν ὑπόθεσιν ἐπανῆγεν ἂν πάντα τὸν λόγον ὧδέ πως”. alib. THUC.7.71.3: “εἰ μέν τινες ἴδοιέν πῃ τοὺς σφετέρους ἐπικρατοῦντας, ἀνεθάρσησάν τε ἂν κτἑ” . HDT.1.196: “ὅσοι δὲ τοῦ δήμου ἔσκον ἐπίγαμοι, οὗτοι δὲ εἴδεος μὲν οὐδὲν ἐδέοντο χρηστοῦ, οἱ δ᾽ ἂν χρήματά τε καὶ αἰσχίονας παρθένους ἐλάμβανον”. Ibid.: “ἀνίστη ἄν . . . ἂν . . . ἐγίνετο”. 2.109. 3.51 (bis). alib. AR. Ach. 640.
. Vesp. 278. 279. Pax, 70. 213. saepe. EUR. Phoen. 401: “ποτὲ μὲν ἐπ᾽ ἦμαρ εἶχον, εἶτ᾽ οὐκ εἶχον ἄν”. SOPH. Ph. 290-1: “αὐτὸς ἂν τάλας” | “εἰλυόμην”. 294-5: “ταῦτ᾽ ἂν ἐξέρπων τάλας” | “ἐμηχανώμην: εἶτα πῦρ ἂν οὐ παρῆν”. 443.1 For the Imperfect without “ἄν” of Iterative Action, see 207.“ ἀλλ᾽ ὅ τι μάθοιμ᾽ ἑκάστοτε
ἐπελανθανόμην ἂν εὐθὺς ὑπὸ πλήθους ἐτῶν
”
