[*] 234. Perfect for future perfect. As the present may be used rhetorically for the future, so the perfect may be used for the future perfect. “εἰ γὰρ προλείψεις μ”（“ε”) . . ., “οἰχόμεσθα” (“οἰχόμεσθα” is a practical perfect), EUR. Or. 304-5; If thou shalt abandon me, I am gone (lost). AESCHIN.1.90: “εἰ γὰρ ἡ μὲν πρᾶξις αὕτη ἔσται . . ., ὁ δὲ . . . εἰδὼς . . . ἔνοχος ἔσται . . ., ὁ δὲ κρινόμενος . . . ἀξιώσει . . ., ἀνῄρηται ὁ νόμος καὶ ἡ ἀλήθεια, καὶ δέδεικται φανερὰ ὁδός, δἰ ἧς κτἑ”. ANDOC.1.146: “ἐάν με νυνὶ διαφθείρητε, οὐκ ἔστιν ὑμῖν ἔτι λοιπὸς τοῦ γένους τοῦ ἡμετέρου οὐδείς, ἀλλ᾽ οἴχεται πᾶν πρόρριζον”. PLATO, Hipparch. 231C-D: “φέρε γάρ, ἐάν τις χρυσίου σταθμὸν ἥμισυν ἀναλώσας διπλάσιον λάβῃ ἀργυρίου, κέρδος ἢ ζημίαν εἴληφεν” (=“εἰληφὼς ἔσται”);
(see above). SOPH. O. R. 1166: “ὄλωλας, εἴ σε ταῦτ᾽ ἐρήσομαι πάλιν”. Ph. 75-6: “ὥστ᾽ εἴ με τόξων ἐγκρατὴς αἰσθήσεται”, | “ὄλωλα καὶ σὲ προσδιαφθερῶ ξυνών”. On the Periphrastic Perfect, see 286-8. On the Gnomic Perfect, see 257.“ εἰ γὰρ προλείψεις μ᾽ ἢ προσεδρίᾳ νόσον
κτήσῃ τιν̓, οἰχόμεσθα
”
