[*] 55. Gender of the first person plural for the singular. The gender of the plural attribute in examples of the foregoing section is the masculine. The masculine is the generic. EUR. Alc. 383: “ἀρκοῦμεν ἡμεῖς” (Alkestis) “οἱ προθνῄσκοντες σέθεν”. Andr. 355-361: “ἡμεῖς” (Andromache) “ γὰρ εἰ σὴν παῖδα φαρμακεύομεν
καὶ νηδὺν ἐξαμβλοῦμεν, ὡς αὐτὴ λέγει,
ἑκόντες οὐκ ἄκοντες οὐδὲ βώμιοι
πίτνοντες αὐτοὶ τὴν δίκην ὑφέξομεν
ἐν σοῖσι γαμβροῖς, οἷσιν οὐκ ἐλάσσονα
βλάβην ὀφείλω προστιθεῖσ᾽ ἀπαιδίαν.
ἡμεῖς μὲν οὖν τοιοίδε:
” (Notice change to sing. and fem. sing. attribute.) Cf. I, A. 823-4: “ οὐ θαῦμά σ᾽ ἡμᾶς ῾κλψταεμεστρἀ ἀγνοεῖν, οἷς μὴ πάρος
προσῆκες
”. Med. 314-5: “καὶ γὰρ ἠδικημένοι” (sc. Medea) | “σιγησόμεσθα, κρεισσόνων νικώμενοι”. SOPH. Ant. 926: “παθόντες ἂν ξυγγνοῖμεν ῾σξ. αντιγονἐ ἡμαρτηκότες” , (Only) when I have met my doom, shall I awake to consciousness of sin. El. 399: “πεσούμεθ᾽ ῾σξ. ελεξτρἀ, εἰ χρή, πατρὶ τιμωρούμενοι” , I'll fall, if fall I must, avenger to my father.
(sc. Deïaneira).
