[*] 515. o(\ me\n . . . o(\ de/, o(\ me\n . . . de/, me\n . . . o(\ de/. Very common is “ὃ μὲν . . . ὃ δέ”, now used with definite reference to persons or things mentioned, the one . . . the other, the former . . . the latter, the latter . . . the former, now used indefinitely simply in contrast to each other. One or the other (more commonly the latter) of the two articles may also be replaced by a substantive or a pronoun. Here belong also the adverbial uses of the article “τὸ” (“τὰ”） “μὲν . . . τὸ” (“τὰ”) “δέ, τῇ μὲν . . . τῇ δέ”. “μὴ γὰρ οἴεσθ”（“ε”) . . . “τοῖς αὐτοῖς Φίλιππόν τε χαίρειν καὶ τοὺς ἀρχομένους, ἀλλ᾽ ὃ μὲν” (the former) “δόξης ἐπιθυμεῖ . . . τοῖς δὲ” (the latter) “τῆς μὲν φιλοτιμίας τῆς ἀπὸ τούτων οὐ μέτεστι”, DEM.2.15-6. “φημὶ τοίνυν ἐγὼ . . . κάλλιον Κόνωνα τὰ τείχη στῆσαι Θεμιστοκλέους: ὃ μὲν” (the latter) “γὰρ λαθών, ὃ δὲ” (the former) “νικήσας τοὺς κωλύσοντας αὔτ᾽ ἐποίησεν”, DEM.20.74. “ἐν δὲ ταῖς μεγάλαις πόλεσι . . . ἀρκεῖ καὶ μία ἑκάστῳ τέχνη εἰς τὸ τρέφεσθαι: πολλάκις δὲ οὐδ᾽ ὅλη μία: ἀλλ᾽ ὑποδήματα ποιεῖ ὃ μὲν ἀνδρεῖα, ὃ δὲ γυναικεῖα”, XEN. Cyr. 8.2.5 (indefinite use). “ταῦτα συνθέμενοι οἳ μὲν ἐπορεύοντο . . . Ξενοφῶν δὲ . . . ἡγεῖτο πρὸς τὴν φανερὰν ἔκβασιν”, XEN. An. 4.2.2. “μετὰ ταῦτα Ξενοφῶν μὲν ἡγεῖτο, οἳ δ᾽ εἵποντο”, Ibid. 7.3.7. “ὑμεῖς μὲν . . . πάσας ἐξελύσατε τὰς παρασκευὰς τὰς τοῦ πολέμον, ὃ δὲ τοῦτ᾽ ἐκ παντὸς τοῦ χρόνου μάλιστ᾽ ἐπραγματεύετο”, DEM.18.26. DEM.1.13: “τοὺς μὲν ἐκβαλών, τοὺς δὲ καταστήσας τῶν βασιλέων ἠσθένησε. 2.3: ὃ μὲν γὰρ . . . θαυμαστότερος παρὰ πᾶσιν νομίζεται: ὑμεῖς δ”（“ὲ”) . . . “πλείον᾽ αἰσχύνην ὠφλήκατε”. 15-6 (see above). 9.61. 64. 18.26 (see above). 20.74 (see above). PLATO, Conv. 211A: “τῇ μὲν καλόν, τῇ δ᾽ αἰσχρόν”. Rpb. 338 D: “τῶν πόλεων αἳ μὲν τυραννοῦνται, αἳ δὲ δημοκρατοῦνται, αἳ δὲ ἀριστοκρατοῦνται”. 369 D: “γεωργὸς μὲν εἷς, ὃ δὲ οἰκοδόμος, ἄλλος δέ τις ὑφάντης”. Theaet. 152 B: “ἆρ᾽ οὐκ ἐνίοτε πνέοντος ἀνέμου τοῦ αὐτοῦ ὃ μὲν ἡμῶν ῥιγοῖ, ὃ δ᾽ οὔ; καὶ ὃ μὲν ἠρέμα, ὃ δὲ σφόδρα;” XEN. An. 4.1.14: “τὰ μέν τι μαχόμενοι, τὰ δέ τι ἀναπαυόμενοι”. 4.2.2 (see above). 5: “καὶ τοὺς μὲν κατακανόντες τοὺς δὲ καταδιώξαντες αὐτοὶ ἐνταῦθ᾽ ἔμενον”. 4.6.23: “Χειρίσοφος μὲν . . . ἦγε κατὰ τὴν ὁδόν, οἳ δὲ . . . κατὰ τὰ ἄκρα ἐπῇσαν. 4.8.10: τῇ μὲν γὰρ ἄνοδον, τῇ δὲ εὔοδον εὑρήσομεν τὸ ὄρος. 5.6.24: τὰ μὲν” (partly) “διὰ τὸ ἐκεῖθεν εἶναι, τὰ δὲ” (partly) “διὰ τὸ συνεστρατεῦσθαι ἐν αὐτῇ σὺν Κλεάρχῳ. 6.3.7: οἱ μὲν γὰρ Ἕλληνες . . . οἳ δέ”. 7.3.7 (see above). Cyr. 8.2.5 (see above). Hell. 1.1.5: “καὶ τὰ μὲν νικώντων, τὰ δὲ νικωμένων” (sc. “τῶν Ἀθηναίων”), “Ἀλκιβιάδης ἐπεισπλεῖ δυοῖν δεούσαις εἴκοσι ναυσίν”. THUC.3.37.3-4: “οἵ τε φαυλότεροι τῶν ἀνθρώπων πρὸς τοὺς ξυνετωτέρους ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖον ἄμεινον οἰκοῦσι τὰς πόλεις. οἳ μὲν” (the latter) “γὰρ τῶν τε νόμων σοφώτεροι βούλονται φαίνεσθαι . . . οἳ δ”（“ὲ”) (the former) . . . “ἀμαθέστεροι . . . τῶν νόμων ἀξιοῦσιν εἶναι.” 4.76.5: “τῶν Ἀθηναίων μὲν προσιόντων τοῖς ἀφεστηκόσι, τοῖς δὲ” (sc. “τοῖς Βοιωτοῖς”) “οὐκ οὔσης ἁθρόας τῆς δυνάμεως.” 4.106.3: “καὶ οἳ μὲν τὴν πόλιν τοιούτῳ τρόπῳ παρέδοσαν, ὁ δὲ Θουκυδίδης καὶ αἱ νῆες ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ ὀψὲ κατέπλεον ἐς τὴν Ἠιόνα.” 4.107.1-2: “μετὰ δὲ τοῦτο ὃ μὲν” (sc. “Θουκυδίδης”) “τὰ ἐν τῇ Ἠιόνι καθίστατο . . . ὃ δὲ” (sc. “Βρασίδας”) . . . “τὰ . . . περὶ τὴν Ἀμφίπολιν ἐξηρτύετο.” 8.47.2: “τὰ μὲν καὶ Ἀλκιβιάδου προσπέμψαντος λόγους . . . τὸ δὲ πλέον καὶ ἀπὸ σφῶν αὐτῶν” . HDT.1.173: “νόμοισι δὲ τὰ μὲν Κρητικοῖσι, τὰ δὲ Καρικοῖσι χρέωνται. 6.69: ὃ μὲν δὴ τοιαῦτα ἔλεγε, ἣ δὲ ἀμείβετο τοισίδε”. Ibid.: “καὶ τὸ μὲν” (sc. “φάσμα”) “οἰχώκεε, ἧκε δὲ μετὰ ταῦτα Ἀρίστων. 70: ἣ μὲν δὴ ταῦτα ἔλεγε, ὃ δὲ . . . ἐπορεύετο ἐς Ἦλιν”. AR. Vesp. 564-7: “οἳ μέν γ᾽ ἀποκλάονται πενίαν αὑτῶν . . . οἳ δὲ λέγουσιν μύθους ἡμῖν, οἳ δ᾽ Αἰσώπου τι γέλοιον:” | “οἳ δὲ σκώπτους”（“ι”).
. EUR. El. 799-801: “δμῶες πρὸς ἔργον πάντες ἵεσαν χέρας”. | “οἳ μὲν σφαγεῖον ἔφερον, οἳ δ᾽ ᾖρον κανᾶ”, | “ἄλλοι δὲ πῦρ ἀνῆπτον. 830: χὢ μὲν σκυθράζει, δεσπότης δ᾽ ἀνιστορεῖ”. Or. 356-7: “ὦ δῶμα, τῇ μέν σ᾽ ἡδέως προσδέρκομαι . . . τῇ δ᾽ ἰδὼν καταστένω” .“ ἣ μὲν γὰρ ἡμῶν περὶ τὸν ἄνδρ᾽ ἐκύπτασεν,
ἣ δ᾽ οἰκέτην ἤγειρεν, ἣ δὲ παιδίον
κατέκλινεν, ἣ δ᾽ ἔλουσεν, ἣ δ᾽ ἐψώμισεν
”
.“ κεῖνος δ᾽ . . . ἄνους καλῶς λέγοντος ηὑρἐθη πατρός
ὃ μὲν ῾τηε λαττεῤ γὰρ αὐτὸν ἐννέπει, τέκνον, κτἑ.
ὃ δ᾽ ῾τηε φορμεῤ ὑψικόμπως κἀφρόνως ἠμείψατο
”
AESCHYL. Ag. 326-32: “οἳ μὲν γὰρ . . . τοὺς δ”（“έ”). Sept. 295-8: “τοὶ μὲν . . . τοὶ δ”（“έ”). 481-2: “τῷ μὲν . . . τοῖσι δέ”. PIND. O. 13.56-60: “πρὸ Δαρδάνου τειχέων ἐδόκησαν” | “ἐπ᾽ ἀμφότερα μαχᾶν τάμνειν τέλος”, | “τοὶ μὲν γένει φίλῳ σὺν Ἀτρέος” | “Ἑλέναν κομίζοντες, οἳ δ᾽ ἀπὸ πάμπαν” | “εἴργοντες”. P. 12.32: “τὸ μὲν δώσει, τὸ δ᾽ οὔπω”. THEOGN. 901-2: “ἔστιν ὃ μὲν χείρων, ὃ δ᾽ ἀμείνων ἔργον ἕκαστον:” | “οὐδεὶς δ᾽ ἀνθρώπων αὐτὸς ἅπαντα σοφός”. PHOCYL. 3.1-3: “τετόρων ἀπὸ τῶνδε γένοντο” | “φῦλα γυναικείων: ἣ μὲν κυνός, ἣ δὲ μελίσσης”, | “ἣ δὲ συὸς βλοσυρῆς, ἣ δ᾽ ἵππου χαιτηέσσης”. SOLON, 13.29: “ἀλλ᾽ ὃ μὲν αὐτίκ᾽ ἔτεισεν, ὃ δ᾽ ὕστερον”. AMORG. SEMON. 1.11-8: “φθάνει δὲ τὸν μὲν γῆρας ἄζηλον λαβόν”, | . . . “τοὺς δὲ δύστηνοι νόσοι” | “φθείρουσι θνητῶν: τοὺς δ᾽ . . . οἳ δ”（“ὲ”) . . . “οἳ δ”（“ὲ”) “κτἑ”. CALLIN.1.16-7: “ἀλλ᾽ ὃ μὲν οὐκ ἔμπης δήμῳ φίλος οὐδὲ ποθεινός”, | “τὸν δ᾽ ὀλίγος στενάχει καὶ μέγας, ἤν τι πάθῃ” (Generic). HES. O. et D. 161-7: “καὶ τοὺς μὲν . . . τοὺς μὲν . . . τοὺς δὲ . . . τοὺς μὲν . . . τοῖς δέ” (some — partly — partly — some, I say — the others). Theog. 276-7: “Σθεινώ τ᾽ Εὐρυάλη τε Μέδουσά τε λυγρὰ παθοῦσα”. | “ἣ μὲν ἔην θνητή, αἳ δ᾽ ἀθάνατοι καὶ ἀγήρῳ”. HOM. Od. 2.6-8: “αἶψα δὲ κηρύκεσσι λιγυφθόγγοισι κέλευσεν” | “κηρύσσειν ἀγορήνδε κάρη κομόωντας Ἀχαιούς”. | “οἳ μὲν ἐκήρυσσον, τοὶ δ᾽ ἠγείροντο μάλ̓ ὦκα. 6.27-8: σοὶ δὲ γάμος σχεδόν ἐστιν, ἵνα χρὴ καλὰ μὲν αὐτὴν” | “ἕννυσθαι, τὰ δὲ τοῖσι παρασχεῖν, οἵ κέ σ᾽ ἄγωνται. 12.73-101: οἱ δὲ δύω σκόπελοι ὃ μὲν οὐρανὸν εὐρὺν ἱκάνει” | . . . “τὸν δ᾽ ἕτερον σκόπελον χθαμαλώτερον ὄψει, Ὀδυσσεῦ”. Il. 1.312-3: “οἳ μὲν ἔπειτ᾽ ἀναβάντες ἐπέπλεον ὑγρὰ κέλευθα”, | “λαοὺς δ᾽ Ἀτρεΐδης ἀπολυμαίνεσθαι ἄνωγεν. 5.27-8: ἴδον υἷε Δάρητος” | “τὸν μὲν ἀλευάμενον τὸν δὲ κτάμενον. 11.472: ὣς εἰπὼν ὃ μὲν ἦρχ̓, ὃ δ᾽ ἅμ᾽ ἕσπετο ἰσόθεος φώς. 16.317-22: Νεστορίδαι δ᾽ ὃ μὲν οὔτασ᾽ Ἀτύμνιον ὀξέι δουρὶ” | “Ἀντίλοχος . . . Μάρις” (brother of Atymnius) “δ᾽ αὐτοσχεδὰ δουρὶ” | “Αντιλόχῳ ἐπόρουσε . . . τοῦ δ᾽ ἀντίθεος Θρασυμήδης” (son of Nestor ) “ἔφθη ὀρεξάμενος πρὶν οὐτάσαι. 18.593-7: ἠΐθεοι καὶ παρθένοι . . . ὠρχεῦντ”（“ο”) . . . “τῶν δ᾽ αἳ μὲν . . ., οἳ δὲ . . . καί ῤ̔ αἳ μὲν . . ., οἳ δὲ κτἑ. 23.1: ὣς οἳ μὲν στενάχοντο κατὰ πτόλιν: αὐτὰρ Ἀχαιοὶ κτἑ. 3-4: οἳ μὲν . . . Μυρμιδόνας δ”（“έ”).“ οὐ γὰρ τάφου νῷν τὼ κασιγνήτω Κρέων
τὸν μὲν προτίσας, τὸν δ᾽ ἀτιμάσας ἔχει;
”
