[*] 276. me/llw with the Aorist Infinitive: “τοῦτο τοίνυν . . . ἡμῖν ποιητέον, εἰ μὴ μέλλομεν ἐπὶ τῷ τέλει καταισχῦναι τὸν λόγον”, PLATO, Politic. 268D: This is what we must do, if we are not to bring dishonor on our discussion at the (very) last. ANTIPHON, 1.14: “ἐπὶ πορνεῖον ἔμελλε καταστῆσαι” (once out of 20 times). PLATO, Politic. 268D (see above). Ibid. 291 C: “εἰ μέλλομεν ἰδεῖν ἐναργῶς τὸ ζητούμενον”. EUR. Ion, 760: “εἰρήσεταί τοι κεἰ θανεῖν μέλλω διπλῇ” (282).
(aorist and future side by side). AESCHYL. P.V. 625: “ὅπερ μέλλω παθεῖν”. PIND. O. 7.61: “μέλλεν θέμεν” (215). 8.32: “μέλλοντες . . . τεῦξαι”. P. 9.52-3: “μέλλεις . . . ἐνεῖκαι”. HES. Theog. 478: “ἤμελλε τεκέσθαι”, but ibid. 468-9: “ἔμελλε . . . τέξεσθαι”. HOM. Il. 23.773: “ἔμελλον ἐπαΐξασθαι”. (So La Roche with the better MSS. Cauer reads “ἐπαΐξεσθαι”.)“ εἰ μήτ᾽ ἐκεῖνος ἀναλαβεῖν ἔμελλε φῶς
ἐγὠ θ᾽ ὁ τλήμων τοιάδ᾽ ἐμπλήσειν κακά
”
