σοφός τ̓ͅ … κἀγαθός: schol. “σοφὸς μὲν διὰ τὸ κλέψαι, ἀγαθὸς δὲ διὰ τὸ πορθῆσαι”. Cp El. 1088“δύο φέρειν ἐν ἑνὶ λόγῳ”, | “σοφά τ᾽ ἀρίστα τε παῖς κεκλῆσθαι.” αὑτὸς: O. T. 458“ἀδελφὸς αὑτὸς καὶ πατήρ”, n. κεκλᾖ: for the forms of the optat. perf. pass., see n. on O. T. 49.