ἐξερῶ, μόλις δ᾽ ἐρῶ. In such phrases “μόλις” usu. stands in the first clause, with “μέν”: Ant. 1105“μόλις μέν, καρδίας δ᾽ ἐξίσταμαι”, n. For “ἐξερῶ—ἐρῶ”, cp. 249 f. The feeling is like that of Odysseus when asked by Alcinous to tell his story:
μολών: to Troy, 353.“σοὶ δ᾽ ἐμὰ κήδεα θυμὸς ἐπετράπετο στονόεντα
εἴρεσθ̓, ὄφρ᾽ ἔτι μᾶλλον ὀδυρόμενος στεναχίζω.
”