Athenaeus, Deipnosophistae
Kaibel, Ed.

ὅτι τὸ ἀναπίπτειν κυρίως ἐπὶ ψυχῆς ἐστιν, οἷον ἀθυμεῖν, ὀλιγοδρανεῖν. Θουκυδίδης α# ῾c. 70':' ‘νικώμενοι ἐπ᾽ ἐλάχιστον ἀναπίπτουσι.' Κρατῖνος δ᾽ ἐπὶ ἐρετῶν χρᾶται τῇ λέξει ῾I 113 K':' ‘ῥοθίαζε κἀνάπιπτε.' καὶ Ξενοφῶν ἐν Οἰκονομικῷ ῾8, 8':' ‘διὰ τί ἄλυποι ἀλλήλοις εἰσὶν οἱ ἐρέται; ἢ ὅτι ἐν τάξει μὲν κάθηνται, ἐν τάξει δὲ προνεύουσιν, ἐν τάξει δὲ ἀναπίπτουσιν;᾽ ἀνακεῖσθαι δέ φαμεν ἐπὶ ἀνδριάντος: ὅθεν τοὺς ἐπὶ κατακειμένων χρωμένους τῇ λέξει διέσυρον. Δίφιλος ῾om. Kock':'

ἐγὼ δ᾽ ἕως μέν τινος ἀνεκείμην.

πρὸς ὃν δυσχεραίνων ὁ ἑταῖρός φησιν: ‘ἀνάκεισο.' Φιλιππίδης ῾IV 477 M':'

καὶ δειπνῶν ἀεὶ
ἀνακείμενος παρ᾽ αὐτόν.

καὶ ἐπάγει:

πότερον ἀνδριάντας εἱστία;

κατακεῖσθαι δὲ λέγεται καὶ κατακεκλίσθαι, ὡς ἐν Συμποσίοις Ξενοφῶν καὶ Πλάτων. Ἄλεξις ῾II 399 K':'

ὥς ἐστι κατακεῖσθαι πρὸ δείπνου συμφορά:
οὔτε γὰρ ὕπνος δήπουθεν οὐδέν᾽ ἂν λάβοι
οὔθ᾽ ἃν λέγῃ τις οὐδαμῶς μάθοιμεν ἄν:
ὁ νοῦς γάρ ἐστι τῆς τραπέζης πλησίον.

ἔστι δὲ εὑρεῖν καὶ ἐπὶ τῆς ἐννοίας ταύτης σπανίως τὸ ἀνακεῖσθαι. σάτυρος παρὰ Σοφοκλεῖ τοῦτό φησιν ἐπικαιόμενος τῷ Ἡρακλεῖ ῾fr. 685 N':'

ἀνακειμένῳ
μέσον εἰς τὸν αὐχέν᾽ εἰσαλοίμην.

Ἀριστοτέλης ἐν Τυρρηνῶν Νομίμοις ῾fr. 556 R':' ‘οἱ δὲ Τυρρηνοὶ δειπνοῦσι μετὰ τῶν γυναικῶν ἀνακείμενοι ὑπὸ τῷ αὐτῷ ἱματίῳ.' Θεόπομπος ῾I 750 K':'

ἐπίνομεν μετὰ ταῦτα . . . . . .
κατακείμενοι μαλακώτατ᾽ ἐπὶ τρικλινίῳ,
Τελαμῶνος οἰμώζοντες ἀλλήλοις μέλη.

Φιλωνίδης ῾I 256 K':'

κατάκειμαι, ὡς ὁρᾶτε, δεκάπαλαι.

Εὐριπίδης Κύκλωπι ῾v. 410':'

ἀνέπεσε φάρυγος αἰθέρ᾽ ἐξανιεὶς βαρύν.

Ἄλεξις ῾II 402 K':'

μετὰ ταῦτ᾽ ἀναπεσεῖν
ἐκέλευον αὐτὴν παρ᾽ ἐμέ.