Athenaeus, Deipnosophistae
Kaibel, Ed.

μετὰ ταῦτ᾽ ἤδη μελλόντων καὶ ἡμῶν ἀνίστασθαι ἐπεισῆλθον παῖδες φέροντες ὃ μέν τις θυμιατήριον, ὃ δὲ — — — — f. 372v pag. a τοῦ συμποσίου ...... δε̣ %5 <λιβ>α<ν>ωτοῦ ...... ιμ̣πο̣ι̣ %5 #7 — — — — — #7 δὴ ... %5 — — — — —ηιθυτ̣α#7 %5 — — — — — —τὰ τὸν %5 — — — — —αν. τήν ...... ε̣νο̣ρ̣ ..... οι %5 ...... ὸ ..... καὶ τόδε ε %5 .... ε̣ . τοῦ θ<υμι>ατηρίου %5 ...... κ̣αὶ̣ ἐ . τοῦ <λι>βανωτοῦ, %5 τοῖς θεοῖς πᾶσι καὶ πάσαις %5 εὐξ̣άμενος, ἐπισπείσας %5 τοῦ οἴνου καὶ δοὺς κατὰ %5 τὸ νόμιμον <τὸ> ἐπιχώριον τὸ %5 λοιπὸν τοῦ ἀκράτου τῷ %5 διδόντι ἐκπιεῖν παιδὶ %5 τὸν εἰς τὴν Ὑγίειαν παι%5ᾶνα ᾁσας τὸν ποιηθέν%5τα ὑπὸ Ἀρίφρονος τοῦ Σι%5κυωνίου τόνδε ῾PL III 595 B4':'

Ὑγίεια, πρεσβίστα μακάρων, μετὰ σοῦ ναίοιμι τὸ
λειπόμενον βιοτᾶς, σὺ δέ μοι πρόφρων σύνοικος
εἰ γάρ τις ἢ πλούτου χάρις ἢ τεκέων [εἴης:
<ἢ> τᾶς ἰσοδαίμονος ἀνθρώποις βασιληίδος ἀρχᾶς ἢ
πόθων,
οὓς κρυφίοις Ἀφροδίτας ἄρκυσιν θηρεύομεν,
ἢ εἴ τις ἄλλα θεόθεν ἀνθρώποισι τέρψις ἢ πόνων
ἀμπνοὰ πέφανται,
μετὰ σεῖο, μάκαιρ᾽ Ὑγίεια,
τέθαλε πάντα καὶ λάμπει Χαρίτων ὄαροι:
σέθεν δὲ χωρὶς οὔτις εὐδαίμων <ἔφυ>.

καὶ ἀσπα%5σάμενος ἡμᾶς φιλοφρό<νως> ... ἀπομάττοντας ... %5 — — —οἴδασιν ο<ἱ πα>λαιοί. Σώπατρος γὰρ ὁ φλυακογράφος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Φακῆ λέγει οὕτως:

κρεανομοῦμαι καὶ τὸν ἐκ Τυρρηνίας
οἶνον σὺν ὀκτὼ λαμβάνειν ἐπίσταμαι.

ταῦτα, φίλτατε Τιμόκρατες, κατὰ τὸν Πλάτωνα ῾ep. 2 p. 314c' 'οὐ Σωκράτους νέου καὶ καλοῦ παίγνια, ἀλλὰ τῶν δειπνοσοφιστῶν σπουδάσματα. κατὰ γὰρ τὸν Χαλκοῦν Διονύσιον ῾fr. 6 B':'

τί κάλλιον ἀρχομένοισιν
ἢ καταπαυομένοις ἢ τὸ ποθεινότατον;