Ὕπνος δὲ χαίρωνκαὶ ἡ Σαπφὼ δὲ πρὸς τὸν ὑπερβαλλόντως θαυμαζόμενον τὴν μορφὴν καὶ καλὸν εἶναι νομιζόμενόν φησιν ῾fr. 29 B':'
ὀμμάτων αὐγαῖς ἀναπεπταμένοις ὄσσοις ἐκοίμιζεν
κοῦρον.
στᾶθι κἄντα, φίλος,ὁ δ᾽ Ἀνακρέων τί φησίν ῾fr. 4 B';᾽
καὶ τὰν ἐπ᾽ ὄσσοις ἀμπέτασον χάριν.
ὦ παῖ παρθένιον βλέπων,ὁ δὲ μεγαλοφωνότατος Πίνδαρος ῾fr. 123 B4':'
δίζημαί σε, σὺ δ᾽ οὐ κλύεις,
οὐκ εἰδὼς ὅτι τῆς ἐμῆς
ψυχῆς ἡνιοχεύεις.
τὰς δὲ Θεοξένου, φησίν, ἀκτῖνας <πρὸς> ὄσσων μαρμαριζοίσας δρακεὶςὁ δὲ τοῦ Κυθηρίου Φιλοξένου Κύκλωψ ἐρῶν τῆς Γαλατείας καὶ ἐπαινῶν αὐτῆς τὸ κάλλος, προμαντευόμενος τὴν τύφλωσιν πάντα μᾶλλον αὐτῆς ἐπαινεῖ ἢ τῶν ὀφθαλμῶν μνημονεύει, λέγων ὧδε ῾fr. 8 B':'
ὃς μὴ πόθῳ κυμαίνεται, ἐξ ἀδάμαντος
ἢ σιδάρου κεχάλκευται μέλαιναν <καρδίαν>
ψυχρᾷ <φλογί>.
ὦ καλλιπρόσωπε,τυφλὸς ὁ ἔπαινος καὶ κατ᾽ οὐδὲν ὅμοιος τῷ Ἰβυκείῳ ἐκείνῳ ῾fr. 5 B4':'
χρυσεοβόστρυχε [Γαλάτεια], χαριτόφωνε, θάλος
Ἐρώτων.
Εὐρύαλε, γλυκέων Χαρίτων θάλος, ...Φρύνιχός τε ἐπὶ τοῦ Τρωίλου ἔφη ῾fr. 2 B' '‘λάμπειν ἐπὶ πορφυραῖς παρῇσι φῶς ἔρωτος.' —
καλλικόμων μελέδημα, σὲ μὲν Κύπρις
ἅ τ᾽ ἀγανοβλέφαρος Πειθὼ ῥοδέοισιν ἐν ἄνθεσι θρέψαν.
