ὅμως λογίσασθαι πρὸς ἐμαυτὸν βούλομαιἐν δὲ Ἀπεγλαυκωμένῳ συμβολάς τις ἀπαιτούμενός φησι ῾ib. 301':'
καθεζόμενος ἐνταῦθα τὴν ὀψωνίαν,
ὁμοῦ τε συντάξαι τί πρῶτον οἰστέον
ἡδυντέον τε πῶς ἕκαστόν ἐστί μοι.
... τάριχος πρῶτον ὡραῖον τοδί:
διωβόλου τοῦτ᾽ ἐστί. πλυτέον εὖ μάλα.
εἶτ᾽ εἰς λοπάδιον ὑποπάσας ἡδύσματα
ἐνθεὶς τὸ τέμαχος, λευκὸν οἶνον ἐπιχέας
ἐπισκεδάσας τ᾽ ἔλαιον εἶθ᾽ ἕψων ποῶ
μυελὸν ἀφεῖλόν τ᾽ ἐπιγανώσας σιλφίῳ.
παρ᾽ ἐμοῦ δ᾽, ἐὰν μὴ καθ᾽ ἓν ἕκαστον πάντα δ᾽ ὡς,
χαλκοῦ μέρος δωδέκατον οὐκ ἂν ἀπολάβοις.
Β. δίκαιος ὁ λόγος. ἀβάκιον, ψῆφον. Α. λέγε.
Β. ἔστ᾽ ὠμοτάριχος πέντε χαλκῶν. Α. λέγ᾽ ἕτερον.
Β. μῦς ἑπτὰ χαλκῶν. Α. οὐδὲν ἀσεβεῖς οὐδέπω,
λέγε. Β. τῶν ἐχίνων ὀβολός. Α. ἁγνεύεις ἔτι.
Β. ἆρ᾽ ἦν μετὰ ταῦθ᾽ ἡ ῥάφανος, ἣν ἐβοᾶτε;
Α. ναί:
χρηστὴ γὰρ ἦν. Β. ἔδωκα ταύτης δύ᾽ ὀβολούς.
Α. τί γὰρ ἐβοῶμεν; Β. τὸ κύβιον τριωβόλου.
Α. ονεῖν κεχειρῶν γε οὐκ ἐπράξατ᾽ οὐδὲ ἕν.
Β. οὐκ οἶσθας, ὦ μακάριε, τὴν ἀγοράν, ὅτι
κατεδηδόκασι τὰ λάχαν᾽ <αἱ> τρωξαλλίδες.
Α. διὰ τοῦτο <τὸ> τάριχος τέθεικας διπλασίου;
Β. ὁ ταριχοπώλης ἐστίν: ἐλθὼν πυνθάνου.
γόγγρος δέκ᾽ ὀβολῶν. Α. οὐχὶ πολλοῦ. λέγ᾽ ἕτερον.
Β. τὸν ὀπτὸν ἰχθὺν ἐπριάμην δραχμῆς. Α. παπαῖ,
ὥσπερ πυρετὸς ἀνῆκεν, εἶτ᾽ ἐν ἐπιτέλει.
Β. πρόσθες τὸν οἶνον, <ὃν> μεθυόντων προσέλαβον
ὑμῶν, χοᾶς τρεῖς, δέκ᾽ ὀβολῶν ὁ χοῦς.
