κύω γὰρ, ὦ γυναῖκες. ἀλλ᾽ αἰδοῖ, φίλαι,ὅθεν ὕστερον, ὡς <ἂν> ὑπονοήσειέ τις, Μαιάνδριος μὲν ὁ συγγραφεὺς μικρὸν διὰ τῆς ἑρμηνείας τῇ μιμήσει παρεγκλίνας συνέγραψεν ἓν τῶν παραγγελμάτων ῾FHG II 337' 'φορτικώτερον τοῦ ῥηθέντος, Εὐριπίδης δὲ τὴν ἐν τῷ Θησεῖ τὴν ἐγγράμματον ἔοικε ποιῆσαι ῥῆσιν. βοτὴρ δ᾽ ἐστὶν ἀγράμματος αὐτόθι δηλῶν τοὔνομα τοῦ Θησέως ἐπιγεγραμμένον οὕτως ῾fr. 385 N':'
ἐν γράμμασι σφῷν τοὔνομ᾽ ἐξερῶ βρέφους.
ὀρθὴ μακρὰ γραμμή 'στιν: ἐκ δ᾽ αὐτῆς μέσης
μικρὰ παρεστῶσ᾽ ἑκατέρωθεν ὑπτία.
ἔπειτα κύκλος πόδας ἔχων βραχεῖς δύο.
ἐγὼ πέφυκα γραμμάτων μὲν οὐκ ἴδρις,τὸ δ᾽ αὐτὸ πεποίηκε καὶ Ἀγάθων ὁ τραγῳδιοποιὸς ἐν τῷ Τηλέφῳ. ἀγράμματος γάρ τις κἀνταῦθα δηλοῖ τὴν τοῦ Θησέως ἐπιγραφὴν οὕτως ῾p. 593 N':'
μορφὰς δὲ λέξω καὶ σαφῆ τεκμήρια.
κύκλος τις ὡς τόρνοισιν ἐκμετρούμενος:
οὗτος δ᾽ ἔχει σημεῖον ἐν μέσῳ σαφές.
τὸ δεύτερον δὲ πρῶτα μὲν γραμμαὶ δύο,
ταύτας διείργει δ᾽ ἐν μέσαις ἄλλη μία.
τρίτον δὲ βόστρυχός τις ὣς εἱλιγμένος,
τὸ δ᾽ αὖ τέταρτον ἣ μὲν εἰς ὀρθὸν μία,
λοξαὶ δ᾽ ἐπ᾽ αὐτῆς τρεῖς κατεστηριγμέναι
εἰσίν. τὸ πέμπτον δ᾽ οὐκ ἐν εὐμαρεῖ φράσαι:
γραμμαὶ γάρ εἰσιν ἐκ διεστώτων δύο,
αὗται δὲ συντρέχουσιν εἰς μίαν βάσιν.
τὸ λοίσθιον δὲ τῷ τρίτῳ προσεμφερές.
γραφῆς ὁ πρῶτος ἦν μεσόμφαλος κύκλος:καὶ Θεοδέκτης δ᾽ ὁ Φασηλίτης ἄγροικόν τινα ἀγράμματον παράγει καὶ τοῦτον τὸ τοῦ Θησέως ὄνομα διασημαίνοντα ῾p. 624 N':'
ὀρθοί τε κανόνες ἐζυγωμένοι δύο,
Σκυθικῷ τε τόξῳ <τὸ> τρίτον ἦν προσεμφερές.
ἔπειτα τριόδους πλάγιος ἦν προσκείμενος:
ἐφ᾽ ἑνός τε κανόνος ἦσαν [ἐζυγωμένοι δύο].
ὅπερ δὲ τρίτον ἦν καὶ τελευταῖον πάλιν.
γραφῆς ὁ πρῶτος ἦν μαλακόφθαλμος κύκλῳ.καὶ Σοφοκλῆς δὲ τούτῳ παραπλήσιον ἐποίησεν ἐν Ἀμφιαράῳ σατυρικῷ τὰ γράμματα παράγων ὀρχούμενον ῾fr. 118 N'.'
ἔπειτα δισσοὶ κανόνες ἰσόμετροι πάνυ:
τούτους δὲ πλάγιος διαμέτρου συνδεῖ κανών.
τρίτον δ᾽ ἑλικτῷ βοστρύχῳ προσεμφερές.
ἔπειτα τριόδους πλάγιος ὣς ἐφαίνετο,
πέμπται δ᾽ ἄνωθεν ἰσόμετροι ῥάβδοι δύο,
αὗται δὲ συντείνουσιν εἰς βάσιν μίαν.
ἕκτον δ᾽ ὅπερ καὶ πρόσθεν εἶπον βόστρυχος.
