Ἑρμῆ θεῶν προπομπὲ καὶ Φιλιππίδουκαὶ Ἀριστοφῶν Πλάτωνι ῾ib. 279':'
κληροῦχε, Νυκτός τ᾽ ὄμμα τῆς μελαμπέπλου.
ἐν ἡμέραις τρισὶνΜένανδρος δὲ Ὀργῇ ῾fr. 365 K':'
ἰσχνότερον αὐτὸν ἀποφανῶ Φιλιππίδου.
Β. οὕτως ἐν ἡμέραις ὀλίγαις νεκροὺς ποιεῖς;
ὁ λιμὸς ὑμῶν τὸν καλὸν τοῦτον δακὼνὅτι δὲ καὶ πεφιλιππιδῶσθαι ἔλεγον τὸ λελεπτύνθαι Ἄλεξις ἐν Μανδραγοριζομένῃ φησίν ῾II 349 K':'
Φιλιππίδου λεπτότερον ἀποδείξει νεκρόν:
κακῶς ἔχει: στρουθὶς ἀκαρὴς νὴ Δί᾽ ἐγένου:πολλῷ οὖν κάλλιόν ἐστι τοιοῦτόν τινα εἶναι τὴν ἰδέαν ἢ ὥς φησιν Ἀντιφάνης ἐν Αἰόλῳ ῾ib. 17':'
πεφιλιππίδωσαι. Β. μὴ σὺ καινῶς μοι λάλει:
ὅσον οὐ τέθνηκα. Α. τοῦ ταλαιπώρου πάθους.
τοῦτον οὖνἩρακλείδης δὲ ὁ Ποντικὸς ἐν τῷ περὶ Ἡδονῆς ΔΕΙΝΙΑΝ φησὶ τὸν μυροπώλην διὰ τρυφὴν εἰς ἔρωτας ἐμπεσόντα καὶ πολλὰ χρήματα ἀναλώσαντα, ὡς ἔξω τῶν ἐπιθυμιῶν ἐγένετο, ὑπὸ λύπης ἐκταραχθέντα ἐκτεμεῖν αὑτοῦ τὰ αἰδοῖα, ταῦτα πάντα ποιούσης τῆς ἀκολάστου τρυφῆς.
δι᾽ οἰνοφλυγίαν καὶ πάχος τοῦ σώματος
ἀσκὸν καλοῦσι πάντες οὑπιχώριοι.