ἆρ᾽ οἶσθα <σύ>καὶ ὁ Κολοφώνιος δὲ Φοῖνιξ φησίν ῾fr. 3 B':'
ὁτιὴ πρὸς ἄνδρας ἐστί σοι μαχητέον,
οἳ τὰ ξίφη δειπνοῦμεν ἠκονημένα,
ὄψον δὲ δᾷδας ἡμμένας καταπίνομεν;
ἐντεῦθεν εὐθὺς ἐπιφέρει τραγήματα
ἡμῖν ὁ παῖς μετὰ δεῖπνον ἀκίδας Κρητικάς,
ὥσπερ ἐρεβίνθους, δορατίων τε λείψανα
κατεαγότ᾽, ἀσπίδας δὲ προσκεφάλαια καὶ
θώρακας ἔχομεν, πρὸς ποδῶν δὲ σφενδόνας
καὶ τόξα, καταπέλταισι δ᾽ ἐστεφανώμεθα.
Νίνου κάδοι μάχαιρα καὶ κύλιξ αἰχμή,ἐν δὲ τῷ Παρασίτῳ Ἄλεξις περὶ πολυφάγου τινὸς διαλεγόμενός φησι ῾II 364 K':'
κόμη δὲ τόξα, δήιοι δὲ κρητῆρες,
ἵπποι δ᾽ ἄκρητος κἀλαλὴ ‘μύρον χεῖτε᾽.
καλοῦσι δ᾽ αὐτὸν πάντες οἱ νεώτεροιΔίφιλος δ᾽ ἐν Ἡρακλεῖ περί τινος τῶν ὁμοίων διαλεγόμενος διέξεισιν ῾II 556 K':'
Παράσιτον ὑποκόρισμα: τῷ δ᾽ οὐδὲν μέλει.
δειπνεῖ δ᾽ ἄφωνος Τήλεφος, νεύων μόνον
πρὸς τοὺς ἐπερωτῶντάς τι, ὥστε πολλάκις
αὐτὸν ὁ κεκληκὼς τὰ Σαμοθρᾴκι᾽ εὔχεται
λῆξαι πνέοντα καὶ γαληνίσαι ποτέ.
χειμὼν ὁ μειρακίσκος ἐστὶ τοῖς φίλοις.
ἐμὲ μὲν οὐχ ὁρᾷς πεπωκόταδιὸ καλῶς ἔλεγεν ὁ Βορυσθενίτης Βίων οὐ δεῖν ἀπὸ τῆς τραπέζης τὰς ἡδονὰς πορίζεσθαι, ἀλλ᾽ ἀπὸ τοῦ φρονεῖν. ὁ δ᾽ Εὐριπίδης φησί ῾fr. 212 N':'
ἤδη τ᾽ ἀκροθώρακ᾽ ὄντα καὶ θυμούμενον,
τονδὶ δὲ ναστὸν Ἀστίωνος μείζονα
ἤδη σχεδὸν δωδέκατον ἠριστηκότα;
φαύλῃ διαίτῃ προσβαλὼν ἥσθη στόμα,ὡς τῆς ἀπὸ τῶν προσφορῶν τέρψεως περὶ τὸ στόμα μᾶλλον γινομένης. Αἰσχύλος τ᾽ ἐν Φινεῖ ῾fr. 253 N':'
καὶ ψευδόδειπνα πολλὰ μαργώσης γνάθουἐν Σθενεβοίᾳ δ᾽ ὁ Εὐριπίδης περὶ εὐτελείας λέγων ῾fr. 672':'
ἐρρυσίαζον στόματος ἐν πρώτῃ χαρᾷ.
βίος δὲ πορφυροῦς θαλάσσιος,
οὐκ εὐτράπεζος, ἀλλ᾽ ἐπάκτιοι φάτναι.
ὑγρὰ δὲ μήτηρ, οὐ πεδοστιβὴς τροφὸς
θάλασσα: τήνδ᾽ ἀροῦμεν, ἐκ ταύτης βίος
βρόχοισι καὶ πέδαισιν οἴκαδ᾽ ἔρχεται.
