πνεῦμα is not here the wind of fortune (as Eur. H. F. 216 “ὅταν θεός σοι πνεῦμα μεταβαλὼν τύχῃ”), but the spirit which man breathes towards man, and city towards city; the spirit of friendship or enmity. Cp.
. Ant. 136 “῾ξαπανευς μεναξινγ τηεβες᾿ βακχεύων ἐπέπνει ι ῥιπαῖς ἐχθίστων ἀνέμων”. Eur. Suppl. 1029 “αὔραις ἀδόλοις ι γενναίας … ψυχᾶς”. So “πνεῖν μένος, κότον, ἔρωτα” etc.“῾ωηερε, τηουγη φορτυνε ις μεαντ, τηε δαίμων ις α περσον̓, δαίμων
λήματος ἐν τροπαίᾳ χρονίᾳ μεταλ-
λακτὸς ἴσως ἂν ἔλθοι
θαλερωτέρῳ
πνεύματι
”