ὑπερβολῇ δὲ τῆς Λεαίνης σχῆμά τιἦν δὲ ἡ Λάμια σφόδρα εὔθικτος καὶ ἀστικὴ πρὸς τὰς ἀποκρίσεις, καθάπερ καὶ Γνάθαινα, περὶ ἧς ἐροῦμεν. πάλιν δὲ περὶ τῆς Λαμίας ὁ Μάχων οὕτω γράφει:
περαινομένης εὖ παρά τε τῷ Δημητρίῳ
εὐημερούσης, φασὶ καὶ τὴν Λάμιαν
τὸν βασιλέ᾽ εὐμελῶς κελητίσαι ποτὲ
ἐπαινεθῆναί θ᾽. ἣ δὲ τοῦτ᾽ ἀπεκρίθη:
‘πρὸς ταῦτα καὶ Λέαιναν, εἰ βούλει, κράτει ῾Eur. M. 1355'.'
Δημήτριός ποθ᾽ ὁ βασιλεὺς γένη μύρων
Λαμίᾳ παρὰ πότον παντοδαπῶν ἐπεδείκνυτο.
ἡ Λάμια δ᾽ ἦν αὐλητρίς, ἧς σφόδρ᾽ ἡδέως
σχεῖν φασι κνησθῆναί τε τὸν Δημήτριον.
ἀποδοκιμαζούσης δὲ πάντα καὶ πάνυ
κατεγχλιδώσης τῷ βασιλεῖ, νάρδον τινὰ
διένευσ᾽ ἐνεγκεῖν εὐχερῆ, τῇ χειρί τε
ταἰδοῖον ἀποτρίψας [καὶ] θιγὼν τοῖς δακτύλοις
‘τουτί γε, Λάμια, φησίν, ὀσφράνθητι καὶ
εἴσει παρὰ τἄλλα διαφορὰν ὅσην ἔχει.'
κείνη δὲ γελάσασ᾽ ‘ἀλλὰ τοῦτ᾽, ἔφη, τάλαν,
ὄζειν δοκεῖ μοι σαπρότατον πάντων πολύ.'
Δημήτριος δ᾽ εἶπ᾽: ‘ἀλλὰ μήν, νὴ τοὺς θεούς,
ἀπὸ βαλάνου τοῦτ᾽ ἐστί, Λάμια, βασιλικῆς.'
