τοῦ δὲ λαγὼ πολλοί τε τρόποι πολλαί τε θέσειςΝαυσικράτης δ᾽ ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Περσίδι σπανίως, φησίν, ἔστιν εὑρεῖν δασύποδα περὶ τὴν Ἀττικήν: λέγει δὲ ὧδε ῾II 296 K':'
σκευασίας εἰσίν. κεῖνος δ᾽ οὖν ἐστιν ἄριστος,
ἂν πεινῶσι μεταξὺ φέρῃς κρέας ὀπτὸν ἑκάστῳ,
θερμόν, ἁπλῶς ἁλίπαστον, ἀφαρπάζων ὀβελίσκου
μικρὸν ἐνωμότερον. μὴ λυπείτω δέ σ᾽ ὁρῶντα
ἰχῶρα στάζοντα κρεῶν, ἀλλ᾽ ἔσθιε λάβρως.
αἱ δ᾽ ἄλλαι περίεργοι ἔμοιγ᾽ εἰσὶν διὰ παντὸς
σκευασίαι, γλοιῶν καταχύσματα καὶ κατάτυρα
καὶ κατέλαια λίαν, ὥσπερ γαλῇ ὀψοποιούντων.
ἐν τῇ γὰρ Ἀττικῇ τίς εἶδε πώποτεἈλκαῖος δ᾽ ἐν Καλλιστοῖ καὶ ὡς πολλῶν ὄντων ἐμφανίζει διὰ τούτων ῾I 759 K':'
λέοντας ἢ τοιοῦτον ἕτερον θηρίον;
οὗ δασύποδ᾽ εὑρεῖν ἐστιν οὐχὶ ῥᾴδιον.
κορίαννον ἵνα τί λεπτόν; Β. ἵνα τοὺς δασύποδας
οὓς ἂν λάβωμεν ἁλσὶ διαπάττειν ἔχῃς.
