εἰ μὴ συνήθης Φαιδίμῳ γ᾽ ἐτύγχανενΤιμοκλῆς δ᾽ ἐν Δημοσατύροις φησίν ῾II 452 K':'
ὁ Χαβρίου Κτήσιππος, εἰσηγησάμην
νόμον <ἄν> τιν᾽ οὐκ ἄχρηστον, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,
ὥστ᾽ ἐπιτελεσθῆναί ποτ᾽ αὐτῷ τοῦ πατρὸς
τὸ μνῆμα, κατ᾽ ἐνιαυτὸν ἕνα ... λίθον
ἁμαξιαῖον. καὶ σφόδρ᾽ εὐτελὲς λέγω.
οὐδ᾽ ὁ Χαβρίου Κτήσιππος ἔτι τρὶς κείρεται,καὶ Μένανδρος δ᾽ ἐν Ὀργῇ περὶ αὐτοῦ τάδε λέγει ῾IV 178 M':'
ἐν ταῖς γυναιξὶ λαμπρός, οὐκ ἐν ἀνδράσιν.
καίτοι νέος ποτ᾽ ἐγενόμην κἀγώ, γύναι:τάχ᾽ οὖν διὰ τὴν πολλὴν ταύτην ἀσωτίαν καὶ κιναιδίαν τοὔνομα αὐτοῦ παρέλιπε Δημοσθένης ἐν τῷ περὶ ἀτελειῶν ῾or. 20'.' χρὴ δὲ τοὺς τὰ πατρῷα κατεδηδοκότας κατὰ τὸν Μενάνδρου Ναύκληρον οὕτως κολάζεσθαι. φησὶν γάρ ῾ib. 175':'
ἀλλ᾽ οὐκ ἐλούμην πεντάκις τῆς ἡμέρας
τότ᾽, ἀλλὰ νῦν: οὐδὲ χλανίδ᾽ εἶχον, ἀλλὰ νῦν:
οὐδὲ μύρον εἶχον, ἀλλὰ νῦν: καὶ βάψομαι
καὶ παρατιλοῦμαι νὴ Δία καὶ γενήσομαι
Κτήσιππος, οὐκ ἄνθρωπος, ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ,
κᾆθ᾽ ὡς ἐκεῖνος κατέδομαι καὶ τοὺς λίθους
ἁπαξάπαντας, οὐ γὰρ οὖν τὴν γῆν μόνην.
ὦ φιλτάτη Γῆ μῆτερ, ὡς σεμνὸν σφόδρ᾽ εἶ
τοῖς νοῦν ἔχουσι κτῆμα πολλοῦ τ᾽ ἄξιον.
ὡς δῆτ᾽ ἐχρῆν εἴ τις πατρῴαν παραλαβὼν
γῆν καταφάγοι, πλεῖν τοῦτον ἤδη διὰ τέλους
καὶ μηδ᾽ ἐπιβαίνειν γῆς, ἵν᾽ οὕτως ᾔσθετο
οἷον παραλαβὼν ἀγαθὸν οὐκ ἐφείσατο.
