σφίγγ᾽ ἄρρεν᾽, οὐ μάγειρον εἰς τὴν οἰκίανἐστὶ κατάλοιπον μέροπας ἐπὶ δεῖπνον καλεῖν. ‘οὐδ᾽ ἄρα παρέσται δαιτυμὼν οὐδεὶς ὅλως;᾽ οὐκ οἴομαί γε Δαιτυμών. ἐλογιζόμην: ἥξει Φιλῖνος, Μοσχίων, Νικήρατος, ὁ δεῖν᾽, ὁ δεῖνα: κατ᾽ ὄνομ᾽ ἀνελογιζόμην: οὐκ ἦν ἐν αὐτοῖς οὐδὲ εἷς μοι Δαιτυμών. οὐδεὶς παρέσται, φημί. ‘τί λέγεις; οὐδὲ εἷς;᾽ σφόδρ᾽ ἠγανάκτησ᾽ ὥσπερ ἠδικημένος, εἰ μὴ κέκληκα Δαιτυμόνα. καινὸν πάνυ. ‘σῦν ἄρα θύεις ἐρυσίχθον᾽;᾽ οὔκ, ἔφην ἐγώ. ‘βοῦν δ᾽ εὐρυμέτωπον;᾽ οὐ θύω βοῦν, ἄθλιε. ‘μῆλα θυσιάζεις ἆρα;᾽ μὰ Δί᾽ ἐγὼ μὲν οὔ, οὐδέτερον αὐτῶν, προβάτιον δ᾽. ‘οὔκουν, ἔφη, τὰ μῆλα πρόβατα;᾽ <μῆλα πρόβατ᾽;> οὐ μανθάνω .....τούτων οὐδὲν οὐδὲ βούλομαι. ἀγροικότερός εἰμ᾽: ὥσθ᾽ ἁπλῶς μοι διαλέγου. ‘Ὅμηρον οὐκ οἶσθα λέγοντα;᾽ καὶ μάλα ἐξῆν ὃ βούλοιτ᾽, ὦ μάγειρ᾽, αὐτῷ λέγειν. ἀλλὰ τί πρὸς ἡμᾶς τοῦτο, πρὸς τῆς Ἑστίας; ‘κατ᾽ ἐκεῖνον ἤδη πρόσεχε καὶ τὰ λοιπά μοι.' Ὁμηρικῶς γὰρ διανοεῖ μ᾽ ἀπολλύναι; ‘οὕτω λαλεῖν εἴωθα.' μὴ τοίνυν λάλει οὕτω παρ᾽ ἔμοιγ᾽ ὤν. ‘ἀλλὰ διὰ τὰς τέτταρας δραχμὰς ἀποβάλω, φησί, τὴν προαίρεσιν; τὰς οὐλοχύτας φέρε δεῦρο.' τοῦτο δ᾽ ἐστὶ τί; ‘κριθαί.' ‘τί οὖν, ἀπόπληκτε, περιπλοκὰς λέγεις; ‘πηγὸς πάρεστι;᾽ πηγός; οὐχὶ λαικάσει,
εἴληφ᾽: ἁπλῶς γὰρ οὐδὲ ἓν μὰ τοὺς θεοὺς
ὅσ᾽ ἂν λέγῃ συνίημι: καινὰ ῥήματα
πεπορισμένος πάρεστιν. ὡς εἰσῆλθε γάρ,
εὐθύς μ᾽ ἐπηρώτησε προσβλέψας μέγα
‘πόσους κέκληκας μέροπας ἐπὶ δεῖπνον; λέγε.'
ἐγὼ κέκληκα μέροπας ἐπὶ δεῖπνον; χολᾷς.
τοὺς δὲ μέροπας τούτους με γινώσκειν δοκεῖς;
οὐδεὶς παρέσται. τοῦτο γὰρ νὴ τὸν Δία
ἐρεῖς σαφέστερόν θ᾽ ὃ βούλει μοι λέγειν;
‘ἀτάσθαλός γ᾽ εἶ, πρέσβυ, φησ᾽: ἅλας φέρε.'
τοῦτ᾽ ἔστι πηγός; ‘ἀλλὰ δεῖξον χέρνιβα.'
παρῆν. ἔθυεν, ἔλεγεν ἄλλα ῥήματα
τοιαῦθ᾽ ἃ μὰ τὴν Γῆν οὐδὲ εἷς ἤκουσεν ἄν,
μίστυλλα, μοίρας, δίπτυχ᾽, ὀβελούς, ὥστε με
τῶν τοῦ Φιλητᾶ λαμβάνοντα βιβλίων
σκοπεῖν ἕκαστα τί δύναται τῶν ῥημάτων,
πλὴν ἱκέτευον αὐτὸν ἤδη μεταβαλεῖν
ἀνθρωπίνως λαλεῖν τε. τὸν δ᾽ οὐκ ἂν ταχὺ
ἔπεισεν ἡ Πειθὼ μὰ τὴν Γῆν οἶδ᾽ ὅτι.
