[135] ὕπερθεν, a fixed quasi epithet of χεῖρες, as attached to the upper part of the trunk. Cp. Il.5. 122“γυῖα δ᾽ ἔθηκεν ἐλαφρὰ, πόδας καὶ χεῖρας ὕπερθεν”, Il.13. 75“μαιμώωσι δ᾽ ἔνερθε πόδες καὶ χεῖρες ὕπερθεν”, Od.12. 248; 22. 173, 406, and so, doubtless, Aesch. Ag.1594“τὰ μὲν ποδήρη καὶ χερῶν ἀκροὺς κτένας”
“ἔθρυπτ᾽ ἄνωθεν”, taking “ἄνωθεν” with “κτένας χερῶν”. Conversely we have “μηροὶ”“εὐφυέες κνῆμαί τ᾽ ἠδὲ σφυρὰ κάλ᾽ ὑπένερθεν” Il.4. 146, “κεφαλαί τε πρόσωπά τε νέρθε τε γοῦνα” Od.20. 352.